💻 இரண்டாம் நிலை நகரங்களில் டெக் ஸ்டார்ட்அப்புகள் – ஒரு இருண்ட பக்கம்!

Startup என்ற சொல்லே இன்றைக்கு சொந்தமான சுதந்திரம் + சம்பாதிக்குற சாதனை மாதிரி இருக்கு.

ஆனா, சென்னை, பெங்களூரு மாதிரி மெகா நகரங்களை விட்டுப் பக்கத்துல இருக்குற மதுரை, கோயம்புத்தூர், திருச்சி, சிவகாசி, திண்டுக்கல் மாதிரி Tier-2 cities-ல வளர்ந்துக்கிட்டிருக்கும் Tech startups-க்கு உள்ள இருண்ட பக்கம் பற்றி யாரும் பேசுறதில்லை.

🧨 1. Funding யாருக்கு தான் கிட்டுது?

பெரிய நகரங்களுக்கு தான் பெரும்பாலும் angel investors / VC attention கிடைக்குது.
Tier-2 founders முன்னாடி செல்ல pitch பண்ணுறது itself hurdle-a இருக்கு.
“Location bias” காரணமாக, நல்ல idea இருந்தாலும் வெளிநாட்டுப் பணம் வர மாட்டேங்குது.

"SaaS இல்லனா Tech nu invest panna koodathu – இவர்கள் execute பண்ண முடியாது" nu bias இருக்குது.

💰 2. Cheap labor-a? Illa Exploitation-a?

Tier-2 cities-ல உள்ள developers, designers-க்கு மதிப்பளிக்கப்படலை
“₹10k – ₹15k தரலாமே, இது small city தானே” nu தான் யோசனை
Freelancers அதிகமா இருக்குறதால, full-time quality talent-ஐ வைத்திருக்க budgets கிடையாது

😓 3. Mental Health & Burnout

Founders-க்கு peer support கடைசி பக்கம் கூட கிடையாது
எல்லா வேலைகளையும் founder தானே பண்ணணும் – tech, sales, accounts, social media
Family-விட pressure: “என்ன படம் எடுக்குறது மாதிரி வேலை?” – என்று கேள்வி

Founder burnout = தமிழ்நாட்டிலே பேசப்படாத but real விஷயம்!

🌐 4. Network illa – Growth illa

Chennai/BLRல meetups, accelerators, tech events எல்லாம் நடக்குது
ஆனா Tier-2 cities-ல "tech ecosystem" என்றதே minimal
வாடிக்கையாளர்கள் கூட உங்களோட service-க்கு நம்பிக்கை இல்லாம இருக்கலாம்

🧱 5. Exit plan இருக்கா?

Exit strategy – i.e. sell, scale, merge... இது பற்றி யாரும் கற்பிக்க மாட்டாங்க
Lot of startups just keep “running” – but no scale, no exit
Lifestyle business-ஆ? Scalable business-ஆ? – அந்த clarity இல்லாமல் struggle

✅ முடிவில் என்ன?

Tier-2 cities-ல் startup ஆரம்பிப்பது challenging – ஆனா அரசியல், தொழில், மற்றும் local ecosystem மாறணும்.

அதுக்காகவே இவ்வளவு article.

Support. Connect. Collaborate. – இது தான் Tier-2 founders-க்கு தேவையான மந்திரம்.